هرگـز
هرگـز كسي به روز مـن ناتوان مباد
مانند من فسرده دلي در جهان مباد
بس رنج ديده ام ز دل مهربان خويش
يا رب دلي دگر به جهان مهربان مباد
گر شد خزان بهار من از دوريت چه باك
اي گل، تو را بهـار جواني خـزان مباد
هركس كه ميرود نهد از خود نشانه اي
از من به جز فسانه ي عشقت نشان مباد
سوزد اگر چو شمع زبانم ز سوز عشق
حرفي به غير عشق، مرا بر زبان مباد
هركس كه ناله هاي دلم را شنيد، گفت
مرغي شكسته بال و جدا ز آشيان مباد
خـوش آشيانه اي ست بـراي وفـا دلم
جـز برق عشق، آفت اين آشـيان مباد
ابو الحسن ورزي
ادامه مطلب |